Wydaliśmy wojnę patologii i patologia wygrywa.
Zebrane materiały z dziesiątków postępowań sądowych, administracyjnych, etc. jednoznacznie pokazują, że patologia opanowała wszystkie obszary życia społecznego. Los ofiar jest nie do pozazdroszczenia. Efekty szeroko rozumianej patologii to kreowanie rzesz dłużników [Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział I Cywilny: „Sąd wie, że Pani tego nie zrobiła ale to Pani zapłaci.”] oraz osób skazywanych za wyimaginowane przestępstwa [Sąd Rejonowy w Krakowie …: „Muszę Pana skazać, bo Pan do resocjalizacji się nie nadaje.”] . Wielokrotnie mamy do czynienia z problem organizowania tzw. zbrodni sądowych, których jedynym celem jest wyzbywanie ofiar z majętności oraz pozbawianie wolności. Zlokalizowaliśmy zorganizowane grupy wyspecjalizowane w popełnianiu czynów niedozwolonych, które to grupy są afiliowane przy sądach i urzędach. Narzędziem w budowaniu świata ofiar są metodyki stosowania prawa. Żądanie respektowania prawa tak jak ono jest formułowane normami oraz literalnymi zapisami spotyka się tylko z drwiącymi odpowiedziami, iż „inspektor poświadczał nieprawdę nie w faktach lecz w sformułowaniach.”.
Realnie ujmując cały system prawny w Rzeczypospolitej Polskiej wymaga zmian o charakterze doktrynalnym. Opowieści Pana Prezydenta RP, iż nadzwyczajna skarga kasacyjna jest dowodem na to, że mamy wreszcie sprawiedliwą Polskę wywołuje co najwyżej uśmiech politowania. Nadzwyczajna skarga kasacyjna jest iluzją stosowania prawa i korygowania jego skutków.
Problemem jest bezkarne przekształcanie przestrzeni sądowej w RP w przestrzeń tzw. oszustw procesowych. Oszustw, które ujawniane jako czyny wymierzone w dobro wymiaru sprawiedliwości RP są tolerowane przez sędziów i prokuratorów a w wielu przypadkach sprawcy są wręcz ochraniani.
